Is dit de kredietcrisis in de Nederlandse praktijk?

Onderstaand relaas is mij op voorwaarde van strikte anonimiteit, in real life, verteld. De bron is bij mij bekend, en daar blijft het ook bij. Het waarheidsgehalte is enigszins onder voorbehoud, simpelweg omdat ik het niet kan controleren. Zelf heb ik al jaren geleden vrijwillig afstand gedaan van de mogelijkheid tot roodstaan. Maar ik kan me goed voorstellen dat het dicht langs de realiteit schuurt voor veel mensen . Als dit waar is, dan ligt, naast de persoonlijke ellende van de betrokkene, hier een mogelijk belangrijke oorzaak van de aantasting van, wat zo mooi heet, de reëele economie, als gevolg van de kredietcrisis.

Ik sprak deze week iemand in een winkel, die zich beklaagde over het feit dat zijn bank had besloten dat hij per direct niet meer rood mocht staan, terwijl hij dat jarenlang zonder problemen mocht.

Maar zijn bankadviseur had, nadat hij om opheldering vroeg, gezegd dat hij op basis van zijn inkomen eigenlijk helemaal geen recht had op de mogelijkheid om rood te staan. Omdat ze hem echter kenden en vertrouwden hadden ze zijn krediet op de betaalrekening lange tijd "gedoogd." Tenslotte overschreed hij nooit zijn limiet, en kwam hij maandelijks netjes even in de plus te staan.

De tijden zijn echter veranderd, aldus de bankmedewerker met een veelbetekenende blik. Gevolg: deze maand maar de helft van zijn verdiende inkomen beschikbaar, kiezen tussen rekeningen, aflossing van zijn lening en het maandbedrag van zijn avondstudie, óf de huur betalen. En o, ja, zijn "financieel adviseur" beantwoordt al weken zijn telefoontjes niet...Terwijl hij toch ècht al twee weken terug van vakantie zou zijn...

Mochten meer mensen iets soortgelijks hebben ervaren, laat het me weten. -J.