Eén van de weinige afwijkende geluiden in de Tweede Kamer kwam van Jan Marijnissen (SP):
Een ander heet hangijzer is de vraag of ons land zijn militaire missie in Afghanistan na de afgesproken twee jaar moet verlengen. De vorige minister van Defensie, destijds verantwoordelijk voor de uitzending, heeft onlangs nog eens duidelijk gemaakt dat ons land twee jaar zou blijven en niet langer. De NAVO heeft dat aanvaard en de verantwoordelijkheid op zich genomen voor aflossing te zorgen. Nu het ernaar uitziet dat die aflossing niet wordt gevonden, wordt er op ons land druk uitgeoefend om langer te blijven.
Mijn partij was als enige fractie destijds tegen de oorlog. Wij hadden daar toen goede redenen voor, net als inzake de oorlog tegen Irak. Wij geloven niet dat je een Derde Wereldland, dat economisch en maatschappelijk nog het meest lijkt op hoe wij er hier honderden jaren geleden voor stonden, door middel van bombardementen in een paar jaar onze visie op democratie en mensenrechten kunt opleggen. Er bestaat een rare soort maakbaarheidsparadox. Partijen en politici die als het over binnenlandse, politieke vraagstukken gaat, de maakbaarheid van de samenleving bestrijden, denken dat we ver weg in het buitenland ingewikkelde en historisch beladen situaties wèl naar onze hand kunnen zetten. Moraliteit, het besef van goed en kwaad, móet in de politiek, het is zelfs essentieel; maar dat geldt ook voor realiteitsbesef. Effectieve politiek rust op beide. Moralpolitik moet door de zeef van de Realpoltik, doen we dat niet dan kunnen we wel eens het tegendeel bewerkstellingen van wat we beogen.
Ondanks de inzet van onze militairen, die hun uiterste best doen om er iets van te maken, denkt mijn fractie dat de Uruzgan-missie weinig kans van slagen heeft. Dat vonden wij, en dat vinden we nu nog sterker dan toen de Kamer besloot er troepen naar toe te sturen. Kort en goed: mijn fractie zal tegen verlenging van de missie stemmen. De oud-directeur-generaal bij de Europese Gemeenschap, de heer Wellenstein schreef in een opinie-artikel in de NRC: ‘De grenzeloze en ideeënloze war on terror is geen substituut voor een strategie, en heeft de VS al jammerlijk aan gezag doen inboeten. Zonder een echte gezamenlijke aanpak mag op Nederland geen wissel getrokken worden.’
Het geld en de inzet die daarmee bespaard worden zouden wij graag inzetten voor hulp aan Afghanistan op plekken waar we ons kunnen inzetten voor de ontwikkeling van het land en zijn bevolking.
Dan Europa. Terwijl het gevecht tussen de federalisten en de realisten nog steeds voortwoedt, wil ik graag van de minister-president weten wat het kabinet vindt van een nieuw referendum over de voorliggende, nieuwe plannen voor Europa. Mij lijkt dat wanneer je besloten hebt de bevolking het laatste woord te geven, je, wanneer de uitkomst je niet bevalt, niet kunt besluiten om dat toch maar weer niet te doen. Naar aanleiding van de aanpassingen in de Grondwet, die tot stand zijn gekomen dankzij het twee-derde deel van de bevolking dat in 2005 ‘nee’ zei, schijnt het ‘ja’-kamp aan vastberadenheid gewonnen te hebben. Dus, wat let u. Laten we snel een referendum organiseren. Dat is goed voor het democratisch gehalte van het besluit, en het is goed voor de kennis van de mensen over de Europa en de Europese Unie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten